Toezicht houden op kwaliteit is voor veel toezichthouders onwennig. Vanuit historisch gegroeide dynamieken zijn toezichthouders vooral gewend om de organisatie vanuit de bestuurskamer op basis van bedrijfseconomische gegevens te beoordelen. Nu er een toenemende maatschappelijke druk op raden van toezicht ontstaat om meer expliciet toezicht te houden op de kwaliteit van de zorg, merken veel toezichthouders dat het lastig is om vanuit de bestuurskamer een goed oordeel te vellen. Vanwege de letterlijke afstand tot het primaire proces, maar ook vanwege de veelheid aan beschikbare informatie; hoe zien we door het bos de bomen nog?