In de afgelopen decennia is er veel veranderd in de gezondheidszorg en het komt steeds vaker voor dat bestuurders zich publiekelijk moeten verantwoorden voor de kwaliteit van zorg. Een aantal ernstige incidenten die de afgelopen jaren in de media kwamen laat dit zien, bijvoorbeeld de structurele samenwerkingsproblemen bij de hartchirurgie in het UMC St Radboud en bij de longchirurgie in het VUmc. Verbazingwekkend in deze zaken was vooral dat het disfunctioneren zo lang kon doorgaan, zonder dat er werd ingegrepen door artsen noch bestuur. In dit artikel gaat de auteur in op de vraag of een toenemende aandacht voor kwaliteit en de bestuurlijke verantwoordelijkheid daarvoor kunnen leiden tot frictie in de juridische relatie tussen bestuurder en arts.