De gewoonte om vragenlijsten af te nemen bij patiënten/cliënten-ervaringsonderzoek lijkt onuitroeibaar. Ik kwam er met een publicatie in dit tijdschrift (2007) al eerder tegen in opstand. Dit was bij gelegenheid van de publicatie van de Consumer Quality Index (CQ-index). Ik stelde toen dat vragenlijsten-als-meetinstrument niet voldoen aan eisen van betrouwbaarheid en validiteit en pleitte voor een fundamenteel andere methode van onderzoek. Dit keer schrijf ik naar aanleiding van de hulpvraag van een koepelorganisatie (VGN): Hoe om te gaan met het gemopper in het veld over het werken met vragenlijsten? Het moet eenvoudiger, het moet met meer zeggingskracht en de administratieve last moet omlaag. Dergelijke eisen lijken mij gerechtvaardigd, maar hoe eraan te voldoen?