Het onderwerp ‘effectiviteit’ geniet in de jeugdzorg een enorme belangstelling. Dat heeft verschillende redenen. Zo blijkt er nog weinig bekend over de resultaten van de hulpverlening. Ook is er vanuit het beleid en de wetenschap veel druk op de praktijk om meer ‘evidence-based’ te gaan werken. Daarnaast zien we ook in het werkveld zelf een toenemende behoefte om kennis te gebruiken over ‘wat werkt’. De belangstelling voor het thema ‘effectiviteit’ uit zich in veel verbeteracties die de sector uitvoert. Het algemene beeld is dat van een werkveld dat zich op het terrein van de effectiviteit zeer snel ontwikkelt. In dit artikel worden vijf belangrijke trajecten beschreven en vier hardnekkige misverstanden besproken die een hindernis kunnen vormen in de voortgang van deze trajecten.