Genieten is het summum van kwaliteit van leven. In reclamespots roept een blij, bevrijd persoon: “Ik ga alleen nog maar genieten”, alsof ze ophoudt met leven, of er juist mee begint en alle dagelijkse beslommeringen eigenlijk geen leven zijn. Wat is er aan de hand als genieten en het dagelijkse leven twee volstrekt verschillende werelden zijn? Heeft het dagelijkse leven pas kwaliteit als het bestaat uit genieten?