
De praktijk is nog ver verwijderd van het papierloze dossier en optimale samenwerking door gemeenschappelijke elektronische dossiervoering. Ondanks de talloze symposia en artikelen erover, zijn implementaties van registratieve elektronische patiëntendossiers (EPD’s) van enige omvang schaars en verlopen moeizaam. Vele initiatieven zien het licht, pilots worden gestart, ziekenhuisbrede werkgroepen over het EPD vergaderen regelmatig, maar tot daadwerkelijke en volledige ondersteuning van de dagelijkse taken van de medische specialist komt het moeizaam. Wat maakt dat EPD implementaties veelal lastig zijn? Welk krachtenveld blokkeert vooruitgang en hoe ga je daar mee om? Wat kom je onderweg tegen en wat moet je in huis hebben om hier succesvol mee om te gaan? In dit artikel worden EPD implementaties vanuit veranderkundig perspectief beschouwd.